میونِ دعاهاتون همیشه یه سهمی رو بذارید برا آدمایی که دوستتون داشتن و دوستشون نداشتین، یا دوستشون داشتید و دوستتون نداشتن!
دوست داشتن یجور دِینِ روحی میاره انگار این گیر بودن دل ، حتی اگر مقطعی بعث میشه یه تیکه ای از روحشون گوشه ی روحمون جا بمونه شاید، و این جا موندنه ممکنه گاهی اذیت کننده یا مشکل ساز بشه تو فکر و ذهن و زندگیامون ! یدفه فکرشون خودشو بندازه وسط دلمون، یا عذاب وجدان یقه مون رو بگیره یا خاطرات مزاحممون بشه.
و دعا شاید بهترین و خیر ترین وسیله ی یاد کردنشون باشه :)
درباره این سایت